De Klimaatwet biedt kansen en risico’s

De Klimaatwet wordt actueel nu de schriftelijke behandeling van de Klimaatwet (ingediend door VVD, D66, CU, CDA, PVDA, SP,GL) is begonnen. Medy van der Laan: ‘Het is natuurlijk een mooi resultaat dat een wetsvoorstel dat over klimaat gaat politiek zo breed wordt gesteund. Er is toch een duidelijke versnelling gaande in Nederland waar het gaat om maatschappelijk aandacht voor klimaatbeleid. Dat is heel positief’.

Wat zijn de kansen?
“Nederland zet een duidelijke stip op de horizon. Voor de Elektriciteitssector is dat 100% CO2-neutraal in 2050. Als sector kunnen we ons daar in vinden. De stip leidt tot concrete maatregelen zodat die doelen ook gehaald worden; denk aan slimme subsidiesystemen om hernieuwbare energie aan te jagen. Juist het meerjarige karakter van deze wet nodigt ook uit om meerjarig beleid te maken waarbij duidelijk is wanneer subsidie begint en ophoudt. Duidelijkheid is goed voor het investeringsklimaat en dat is cruciaal als je doelen wil bereiken.”

En de risico’s?
“Met een Nederlandse Klimaatwet met ‘nationale’ doelen ontstaat ook de neiging om ‘nationaal’ beleid te maken op terreinen waar we sinds jaren Brussel hebben gevraagd om regie te voeren’.“Het EU ETS is de waarborg dat de grootste vervuiler in Europa als eerste betaalt.  Dat is heel efficient en zorgt voor een gelijk speelveld. Het kan ook niet anders. De elektriciteitsmarkt is puur Europees. Nationale maatregelen ‘bovenop’ het ETS veroorzaken alleen maar extra uitstoot in het buitenland en reduceren dus geen CO2.  Maar ze veroorzaken wel directe economische schade aan Nederlandse bedrijven en geven ook serieus grote risico’s voor de leveringszekerheid. Bovendien: Het Europese beleid werkt! De huidige CO2 marktprijs is bijna verdrievoudigd ten opzicht van vorige jaar en dat toont aan dat het EU ETS werkt”.

Wat kan beter?
“De Klimaatwet die nu besproken wordt heeft geen helder borgingssysteem. Je zou verwachten dat bij dergelijke ambitieuze doelen ook een extern orgaan wordt benoemd die bewaakt dat doelen ook leiden tot realistisch beleid. Nu moet de Kamer zelf evalueren of er voldoende beleid wordt gemaakt, terwijl de Kamer daar zelf verantwoordelijk voor is. Dan houdt de Tweede Kamer dus toezicht op zichzelf.”