Energieleveranciers spelen cruciale rol bij terugleversubsidie

Volgens de plannen van Wiebes, maakt de salderingsregeling in 2020 plaats voor een terugleversubsidie. Wiebes zegt in zijn Kamerbrief Stimuleringsbeleid lokale hernieuwbare elektriciteitsproductie dat burgers al op verschillende manieren bijdragen aan de energietransitie, maar dat daar nog meer mogelijk is.  

Wat was de aanleiding te stoppen met de salderingsregeling?

De salderingsregeling werd ingevoerd om de terugverdientijd van aangeschafte zonnepanelen terug te brengen naar ongeveer zeven jaar. Dit als stimulans voor huishoudens om zelf groene stroom op te wekken. De huidige salderingsregeling is zeer lucratief en zou door de daling van de kosten voor zonnepanelen bij ongewijzigd beleid leiden tot verdere overstimulering.

Bovendien stimuleert de salderingsregeling niet de toepassing van opslag en de vraag naar sturing (flexibiliteit). Het draagt daardoor niet bij aan de ontwikkelingen in de markt die nodig zijn voor de energietransitie. Daarnaast kost de regeling de Rijksoverheid relatief veel geld. Salderen legt het mede daardoor af tegen andere manieren om duurzame energie te stimuleren.

Voorop staat dat de salderingsregeling innovatie op gebied van flexibiliteit en opslag verstoort, en juist die innovatie is belangrijk voor het energiesysteem van morgen. Al enige tijd was duidelijk dat de overheid naar een andere regeling wilde. Energie-Nederland heeft steeds gepleit voor een gelijdelijke aanpassing zodat consumenten die vertrouwden op deze regeling niet te zeer worden benadeeld.

Wat houdt de terugleversubsidie in?

Ook bij de terugleversubsidie is het doel dat er een terugverdientijd van circa zeven jaar blijft. Bij deze subsidie wordt er een bedrag per teruggeleverde KWh (kilowattuur) uitgekeerd, met een maximum die wordt vastgesteld op basis van de capaciteit die de zonnepanelen hebben.

Voor het terugleveren van energie krijg je als consument dus naast de terugleververgoeding van je leverancier ook een subsidiebedrag. Totaal is dit lager dan het bedrag waarvan sprake was bij de salderingsregeling. Bij de nieuwe regeling worden mensen geprikkeld de eigen opgewekte energie zoveel mogelijk zelf te gebruiken, waarmee dus de opslag van energie wordt gestimuleerd.

Wat betekent dit voor de consument?

Voor de consumenten wordt het zo interessant om te investeren in opslag, om de energie die zij dan niet terugleveren op een later moment zelf te gebruiken. De vergoeding voor de elektriciteit die zij extra opwekken wordt geleidelijk afgebouwd waarmee een schokeffect wordt voorkomen.

Wat is de rol van de energieleveranciers?

De consument vraagt een subsidiebeschikking aan bij RVO. RVO geeft een beschikking, inclusief het maximumaantal kilowatturen wat teruggeleverd mag worden. Vervolgens geeft RVO aan de netbeheerder door dat er een beschikking is en het maximumaantal kilowatturen. Dit wordt door de netbeheerder vastgelegd in het aansluitingentregister waarmee deze informatie beschikbaar komt voor de energieleverancier.

Op basis van deze informatie kan de leverancier het voorschot van de consument aanpassen. Hierdoor kan de consument het financiële effect van zijn teruglevering direct terugzien. De totaal uit te keren subsidie voor de teruggeleverde kilowatturen, wordt vermeld op de energienota. Hierbij houdt de leverancier rekening met het maximum. De leverancier krijgt de uitgekeerde subsidie terug van RVO.

Is invoering per 2020 haalbaar?

Om de terugleversubsidie te realiseren, moet EZK de benodigde regelgeving organiseren. De energieleveranciers kunnen op basis daarvan hun processen gaan inrichten. Het wijzigen van processen kent binnen de energiesector vaste termijnen, wat betekent dat dit najaar de details en regeling al helemaal zouden moeten zijn uitgewerkt. Het is dus nog maar de vraag of dit alles op tijd gerealiseerd kan worden. Wellicht dat invoering op een later tijdstip realistischer is.