Momenteel behandelt de Tweede Kamer het wetsvoorstel Wet collectieve warmte (Wcw). Deze wet moet de uitrol van warmtenetten versnellen en is belangrijk voor de warmtetransitie in de gebouwde omgeving. Energie-Nederland is blij dat de behandeling van de Wcw nu op de agenda staat, maar vindt wel een aantal verbeterpunten noodzakelijk in het wetsvoorstel. Op zes maandagen lichten wij in de serie ‘Op naar een kwalitatieve Wcw’ zes punten uit. Vandaag punt 6, de laatste inbreng van deze serie: verduurzaming vraagt om flexibiliteit per warmtebedrijf.
Sectordoelstellingen
Het besluit om het CO2-afbouwpad in 2030 in te voeren en niet al bij het van kracht worden van de Wcw is begrijpelijk. Dat voorkomt dat de ACM voor heel veel warmtesystemen die bij het van kracht worden niet aan de CO2-eisen voldoen, een ontheffingsaanvraag moet beoordelen.
Versnipperde verplichting
Meer fundamenteel is dat ook in 2030 de duurzaamheidseisen per warmtekavel blijven gelden en niet per warmtebedrijf. De ‘versnipperde’ verplichting per warmtekavel, of per klein collectief warmtesysteem, betekent dat bedrijven geen afweging mogen maken hoe CO2-winst het meest kosteneffectief te halen is in hun hele bedrijf. Dat zal vaak leiden tot minder effectieve investeringen in systemen die moeilijk te verduurzamen zijn of in installaties die nog lang niet afgeschreven zijn. Dat leidt tot hogere tarieven, terwijl dat voorkomen had kunnen worden.
Stel normen per warmtebedrijf
Energie-Nederland pleit daarom voor het stellen van duurzaamheidseisen per warmtebedrijf en niet per kavel. Dit geeft meer ruimte voor flexibiliteit en kosteneffectiviteit, wat essentieel is om de verduurzaming van warmte op een slimme en de best betaalbare manier verder te brengen.
Lees hier deel 1 t/m 5 van onze serie ‘Op naar een kwalitatieve warmtewet’:
